Η παιδική ηλικία μας συντροφεύει σε όλα τα στάδια της ζωής μας. Είναι πολύ σημαντικό για την μετέπειτα πορεία μας, οι αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, να μας αφήνουν μια γλυκιά γεύση. Μπορεί όμως να είναι και πικρή και να μας φέρνει μελαγχολία. Πηγές που θα ανατρέξουμε και θα μας δώσουν πληροφορίες είναι τα αναμνηστικά μας άλμπουμ. Παρατηρώντας τα προσεκτικά, θα μας πάνε πίσω στα παλιά ώστε να θυμηθούμε και να ξαναζήσουμε στιγμές, και εύλογα θα μας γεννηθούν και κάποιες απορίες.
Χαμογελάμε στις παιδικές φωτογραφίες ή είμαστε θλιμμένοι;
Στα πάρτυ των γενεθλίων μας ήταν καλεσμένοι και φίλοι, τα γιορτάζαμε μόνο με την οικογένειά μας ή δεν έχουμε κάνει ποτέ;
Αισθανόμαστε όμορφα μέσα στα παιδικά ρούχα μας ή όχι;
Στις περισσότερες φωτογραφίες ποζάρουμε μόνοι ή με παρέα;
Διανύοντας αυτή την αναδρομή στο παρελθόν ανακαλύπτουμε πως αυτή η διαδρομή μας άλλοτε μας προκαλεί ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα συναισθήματα.
Οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό μας ξαναζωντανεύουν και τις θυμόμαστε με χαρά και ενθουσιασμό και από την άλλη με λύπη και απογοήτευση.
Κανένας μας δε γεννήθηκε γονιός και είναι το μόνο που δε διδάσκεται. Επομένως, οι ευθύνες μετατίθενται από γενιά σε γενιά.
Την παιδική ηλικία την κουβαλάμε μαζί μας και όταν έρθει η δική μας ώρα να γίνουμε γονείς θα επιλέξουμε εάν τη βγάλουμε στην επιφάνεια ή τη θάψουμε ανάλογα με το πως την έχουμε βιώσει και τι μας έχει αποφέρει.
Η ιστορία συνήθως επαναλαμβάνεται και συνεχίζουμε να ζούμε όπως ακριβώς ζούσαν και έπρατταν οι γονείς μας. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δεν ακολουθούν το ίδιο μοτίβο, αλλά σίγουρα προκύπτουν κοινά.
Για παράδειγμα ένα παιδί που δε γιόρτασε ποτέ τα γενέθλιά του ή που δε του έφερε ποτέ ο Αϊ-Βασίλης δώρο, κάθε φορά και σαν ενήλικας θα αισθάνεται περίεργα αυτές τις ημέρες γιατί δε θα έχει να τις συνδέσει με τίποτα από την παιδική του ηλικία. Στα δικά του παιδιά ωστόσο θα φροντίσει να μην τους λείψουν ποτέ τα πάρτυ γενεθλίων και πάντα κάτω από το δέντρο θα υπάρχει ένα δώρο για όλους.
Την πικρία και την απογοήτευση που μας αφήνουν μέσα μας τέτοια μικρά στενάχωρα γεγονότα του παρελθόντος μπορούμε να την ανατρέψουμε φροντίζοντας να προσφέρουμε ότι καλύτερο στα παιδιά μας.
Σκηνές ενδοοικογενειακής βίας επίσης καταγράφονται στην παιδική μνήμη, επηρεάζουν το χαρακτήρα του παιδιού, με αποτέλεσμα να ωριμάζει πρόωρα και να βλέπει τα πράγματα με άλλη ματιά.
Η αγάπη και το χάδι που λαμβάνει ένα παιδί σε όλη τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που εισπράττει από τους γονείς του. Αυτά και εμείς με τη σειρά μας θα τα δώσουμε απλόχερα στα παιδιά μας, όπως και κάθε γονιός βέβαια. Η διαφορά εδώ είναι ότι εάν δεν τα έχουμε εισπράξει θα είναι πολύ δύσκολο να τα δώσουμε όσο και εάν τα αισθανόμαστε, γιατί πολλές φορές δε γνωρίζουμε τον τρόπο.
Εάν δεν έχουμε λάβει αγάπη και τρυφερότητα σαν παιδιά, τότε τα αναζητούμε στην τωρινή μας οικογένεια και αυτομάτως τα “παιδιά” στην οικογένεια αυξάνονται.
Οι οικογενειακές εκδρομές, η συνήθεια να τρώει η οικογένεια όλη μαζί και να λένε τα νέα της ημέρας, ο αυθορμητισμός στις συζητήσεις πάντοτε με σεβασμό, οι λύσεις και οι συμβουλές στις απορίες των παιδιών, όλα αυτά βοηθούν στο να υπάρχει ισορροπία και η οικογένεια να είναι πρότυπο. Πάντα σε όλα υπάρχει και η αντίθετη πλευρά και η έλλειψη όλων των παραπάνω δε βοηθά ώστε να υπάρχει δέσιμο στην οικογένεια και η κατάληξη είναι ο καθένας να κοιτάζει τον εαυτό του.
Ας περιφρουρήσουμε την παιδική ηλικία των παιδιών μας με αγάπη, ασφάλεια και υπευθυνότητα έτσι ώστε η αναπόλησή της να είναι ένα γλυκό νοσταλγικό ταξίδι.