Είμαι σίγουρη ότι αν όχι όλες σχεδόν όλες έχετε ακούσει συμβουλές μαμάδων, θείων για το πώς πρέπει να είναι ο ιδανικός σύντροφος η φράση κλισέ είναι ‘καλό παιδί και με μια δουλειά στα χέρια του’… το θέμα της δουλειάς το αφήνω είναι πονεμένη ιστορία… ας περάσουμε σε αυτό που λέμε <καλό παιδί> και κατά πόσο αυτός ο τύπος άνδρα πραγματικά μας ελκύει…
Από τα αθώα σχολικά ακόμα χρόνια τότε που τα πρώτα πλατωνικά φλερτ ήταν στην έξαρσή τους, τότε που το ραβασάκι που όλες έχουμε βρει στη τσάντα μας ήταν η αιτία να μην ακούμε καν τι λέει ο καθηγητής και μονοπωλούσε τις τηλεφωνικές συνομιλίες μας τα απογεύματα φουσκώνοντας για τα καλά το λογαριασμό του σταθερού τηλεφώνου…(δεν είχε ανακαλυφθεί το πρόγραμμα γνωστής καρτοκινητής με σήμα καμπάνα) από τότε ακόμα τα καλά παιδιά -καλοί μαθητές ήταν αθόρυβα και δεν τους δίναμε και τόσο σημασία εν αντιθέσει με τα ‘αλητάκια’ της τάξης συνήθως που όσο και αν κατακρίναμε τις πράξεις τους κάθε φορά που περνούσαν δίπλα μας νιώθαμε πεταλούδες στο στομάχι…
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η ιδέα του καλού παιδιού έχει περάσει στο υποσυνείδητό μας και μπορούμε να συνυπάρξουμε μαζί του όμως ενδόμυχα όλες αναζητούμε το αλητάκι που θα μας κάνει να παραδοθούμε ολοκληρωτικά και άνευ όρων έστω και για μια φορά.
Και σας ρωτάω φίλες μου να αγιάσω ή να αμαρτήσω;;;;;;;;;; είναι και σαρακοστή..