Ναι, το ξέρω ∙ έχεις μόλις χωρίσει. Σε παράτησε, σου φέρθηκε άσχημα, σε απάτησε, σε καταπίεζε… Δεν θέλεις να ξαναδείς άντρα μπροστά σου κι έχεις αποφασίσει ότι από δω και πέρα δεν πρόκειται να εμπιστευτείς ποτέ κανέναν και σε καμία περίπτωση να αφεθείς ελεύθερη και να ερωτευτείς. Δεν το ξανακάνεις το «λάθος» όπως λες. Δεν πιστεύεις πια στον έρωτα και διαδίδεις σε φίλους και γνωστούς ότι εσύ και το «άθλημα» είστε πλέον στα μαχαίρια, έχετε τσακωθεί. Λες πως προτιμάς να είσαι μόνη και πως χαίρεσαι την ελευθερία σου.
Εντάξει, θα συμφωνήσω πως για λίγο οφείλεις να τη χαρείς, όμως η φάση άρνησης και «περνώ και μόνη μου καλά», πρέπει κάποια στιγμή να περάσει και να δώσει τη σκυτάλη της στις επόμενες. Καλώς ή κακώς πληγώθηκες, έφαγες τα μούτρα σου, πόνεσες, έκλαψες, όμως ποιος δεν τα έχει περάσει αυτά; Μια άσχημη, αποτυχημένη -ή όπως αλλιώς χαρακτηρίζεις τη δική σου- σχέση, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Ακόμα κι από αυτήν να είσαι σίγουρη ότι πήρες πράγματα και έμαθες πολλά. Τόσο για το πώς λειτουργούν οι άντρες όσο και για τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάθε τι είναι εφόδιο για την επόμενή σου σχέση αλλά και για τη στάση που πρέπει να κρατάς απέναντι στους ανθρώπους γενικότερα. Και αυτή, φυσικά, δεν είναι κλείνω κουρτίνες, φοράω μαύρα γυαλιά και εξαφανίζομαι από προσώπου γης.
Μαθαίνεις μέσα από όσα περνάς και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να τα περνάς κι εκτιμάς περισσότερο αυτό που εμφανίζεται μπροστά σου. Γιατί ναι, γίνονται και θαύματα και γιατί όχι, ίσως και να υπάρχει ο ιδανικός για κάθε μία από εμάς. Ίσως να είναι κάπου μακριά κι αργεί να έρθει στον προορισμό του αλλά αυτό δε σημαίνει ότι εμείς αν φτάσει μεταμεσονύκτιες ώρες κι έχουμε πια «νυστάξει» και κουραστεί να περιμένουμε πρέπει να του κλείσουμε την πόρτα κατάμουτρα. Σωστά;
Οι εποχές είναι δύσκολες, τα προβλήματα πολλά. Οι περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε στο όριο του να τα βροντήξουμε όλα και να φύγουμε γι’ άλλη γη κι άλλα μέρη (κάπου στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα) ή να πέσουμε σε χειμερία νάρκη – και είναι κρίμα γιατί μόλις μπήκε η άνοιξη! Η ψυχολογία έχει πέσει στα τάρταρα και κακά τα ψέματα εμείς οι γυναίκες το έχουμε από τη φύση μας να πέφτουμε λίγο πιο εύκολα και μεταξύ μας να το παίζουμε και λίγο dramaqueens – μας αρέσει το δράμα πρέπει να το παραδεχτούμε!
Μέσα σε όλα αυτά που περνάμε λοιπόν, αν συνεχίσουμε τη μιζέρια και τη θλίψη και κλείσουμε την πόρτα στα ελάχιστα όμορφα πράγματα που μας έχουν απομείνει στη ζωή, αν σταματήσουμε να πιστεύουμε σε συναισθήματα και ανθρώπους τότε πραγματικά την πατήσαμε. Ο έρωτας και η αγάπη είναι οι μόνες σταθερές αξίες πλέον σε αυτή τη ζωή… και είναι δωρεάν!!!!Δεν μας χρεώνει κανείς αν ερωτευτούμε κι αν ζήσουμε λίγες στιγμές ευτυχίας – όχι ακόμα τουλάχιστον! Γι’ αυτό ας αφήσουμε πίσω χωρισμούς, άντρες που μας πλήγωσαν, όρκους κι υποσχέσεις που δώσαμε στον εαυτό μας ότι δεν θα ξαναερωτευτούμε, δεν θα την πατήσουμε και δεν θα πληγωθούμε για άλλη μια φορά και ας ζήσουμε επιτέλους!!!Γιατί το μόνο που πλέον μπορεί να μας κάνει να χαμογελάσουμε, να σηκωθούμε και να πετάξουμε στα σύννεφα είναι ένας καινούργιος έρωτας!