Ζούμε σε μια κοινωνία αντιφάσεων αλλά και αντιθέσεων. Η διαφορετικότητα είναι κυρίαρχο στοιχείο της ζωής μας. Ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος αντιθέσεις τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Επομένως, εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι άνθρωποι «πανομοιότυποι» δεν υπάρχουν! Ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του συνήθειες, πεποιθήσεις και κατ’ επέκταση, τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά, ακόμη και η επιλογή της ενδυμασίας μας αποτελεί “σήμα κατατεθέν”, εφόσον παρέχει έμμεσες πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωή: άλλοι αγαπούν τις προκλήσεις, ενώ κάποιοι άλλοι επιλέγουν το συντηρητισμό.
Ας φανταστούμε έναν κόσμο ο οποίος θ’ αποτελείτο από «πανομοιότυπους» ανθρώπους…Έναν κόσμο όπου όλοι θ’ ακολουθούσαν τις ίδιες σπουδές, θ’ ασκούσαν το ίδιο επάγγελμα, θα ντύνονταν κατά τον ίδιο τρόπο και θα είχαν κοινές συνήθειες. Ομολογουμένως, η ζωή σε μια τέτοια κοινωνία θα ήταν ανιαρή και μονότονη. Κατά συνέπεια, από τη μια μεριά η διαφορετικότητα “κρύβει” πολλές φορές στον πυρήνα της τη σύγκρουση, αλλά από την άλλη δίνει ξεχωριστό νόημα στην καθημερινότητά μας.
Τι γίνεται, όμως, όταν οι αντιθέσεις κυριαρχούν στις ανθρώπινες σχέσεις;
Με άλλα λόγια, ταιριάζει ένας γλεντζές μ’ έναν… «σπιτόγατο»; Ένας πουριτανός μ’ έναν… προχωρημένο; Ένας θρασύς μ’ έναν… ντροπαλό; Ένας κοινωνικός μ’ έναν … μοναχικό τύπο; Τελικά, είναι τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται ή μήπως τα φαινόμενα “απατούν”;
Τις περισσότερες φορές, άνθρωποι που φαινομενικά παρουσιάζουν έντονες ή – ακόμη και ακραίες – διαφορές μεταξύ τους, κατά βάθος έχουν “κάτι” κοινό, “κάτι” που τους ενώνει. Εκ πρώτης όψεως, αυτό το στοιχείο ίσως να μην είναι ορατό. Ξεφυλλίζοντας, όμως, πιο προσεκτικά το “βιβλίο” της ζωής τους, θα παρατηρήσουμε ότι υπάρχει κάποια κοινή “σελίδα” ως προς τις εμπειρίες τους, το χαρακτήρα τους, τη νοοτροπία τους και – γενικότερα – την κοσμοθεωρία τους.
Όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο και τίποτα δεν είναι τυχαίο
Αυτό ισχύει και σε επίπεδο σχέσεων: κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει έναν άλλο άνθρωπο και να συνδεθεί μαζί του, εάν δεν αισθάνεται οικεία και άνετα μαζί του. Για να υπάρξει, όμως, οικειότητα θα πρέπει οι ομοιότητες να υπερέχουν των διαφορών. Επομένως, μήπως, τελικά, πίσω από τη σύνδεση ατόμων με διαφορετικές προσωπικότητες “κρύβονται” πολλά στοιχεία ομοιότητας;