Υπάρχει άραγε άνθρωπος που δεν έχει αισθανθεί έστω και μία φορά στη ζωή του την μελαγχολία και την ρουτίνα της καθημερινότητας; Οι γυναίκες έχουμε λίγο περισσότερο από αυτά τα συστατικά στο καζάνι. Φταίνε οι ρόλοι που πρέπει να υποδυθούμε μέσα σε 24 ώρες και όλους με επιτυχία; Φταίει ο έντονος διαχωρισμός των 2 φύλων που ακόμα και σήμερα καλά κρατεί; Η ρουτίνα και η μελαγχολία μπορούν να μπουν στην ζωή μας τόσο εύκολα όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Είναι σαν δηλητήριο που απαιτεί άμεσα αντίδοτο.
Ρουτίνα
Όλοι μας ζήσαμε, ζούμε, συνηθίζουμε την ρουτίνα αλλά πόσο μας ευχαριστεί; Είναι ένα περίεργο συναίσθημα, θα το ακούσουμε τόσο από κάποιον που τρέχει όλη μέρα, όσο από κάποιον που κάθεται όλη μέρα. Ο καθένας ζει την ρουτίνα με τον δικό του τρόπο αλλά μερικοί δεν την αντιμετωπίζουν. Πόσο χρόνο μπορεί να έχει μία γυναίκα εργαζόμενη, με οικογένεια, με παιδιά; Καθόλου, αφού δεν μπορεί να παραλείψει καμία υποχρέωσή της ούτε για μια ημέρα.
Αντίδοτο στην ρουτίνα
Το αντίδοτο; Πρέπει να την κοιτάξουμε κατάματα και να συνειδητοποιήσουμε πως υπάρχει για να την αλλάξουμε. Χρειαζόμαστε μία απλή αλλαγή! Δεν έχει σημασία αν αυτό που θα κάνουμε είναι κάτι εξωπραγματικό αρκεί να είναι διαφορετικό. Ας οργανώσουμε λίγο τις υποχρεώσεις ώστε να κερδίσουμε χρόνο και να τον αφιερώσουμε σε ένα χόμπι και όχι σε μία άλλη υποχρέωση. Τελικά μάλλον το πραγματικό αντίδοτο είναι ο τρόπος σκέψης! Ας σκεφτούμε ένα παιδικό μας όνειρο, ένα ταλέντο που αφήσαμε στην άκρη. Ποτέ δεν είναι αργά!
Μελαγχολία
Η μελαγχολία είναι αλληλένδετη με την ρουτίνα. Ουσιαστικά μελαγχολούμε όταν δεν αφήνουμε χώρο στον εαυτό μας να αναπνεύσει. Έχουμε ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας να τον ακούμε και να σεβόμαστε τις ανάγκες του. Δεν θα το κάνουν οι άλλοι για εμάς. Συχνά πιστεύουμε πως την μελαγχολία μας την δημιούργησαν οι καταστάσεις, ο άνθρωπος που είναι δίπλα μας. Πόση αλήθεια κρύβει αυτό; Αν συνειδητοποιήσουμε πως την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουμε εμείς οι ίδιοι, τότε μόνο θα αλλάξουμε.
Αντίδοτο στη μελαγχολία
Μπορεί να μην έχουμε οδηγήσει την ζωή μας στα μονοπάτια που είχαμε ονειρευτεί, αλλά πριν μελαγχολήσουμε γι’ αυτό, να σκεφτούμε τα θετικά αυτής της διαδρομής. Σίγουρα το αντίδοτο είναι το χαμόγελο και η πίστη στον εαυτό μας! Ποιος άντρας θέλει δίπλα του μια μελαγχολική γυναίκα; Κανείς! Άρα έχοντας υπ’ όψιν πως η ελευθερία ενός ανθρώπου τελειώνει εκεί που αρχίζει του άλλου, πόσο δύσκολο θα ήταν να κάνουμε μερικά μικρά πράγματα που μας ευχαριστούν ώστε να χαμογελάμε συχνότερα πια;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνάνε έτσι κι αλλιώς, είτε νιώθουμε άσχημα είτε όχι. Αυτό που χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα είναι να ζήσουμε με όλη την σημασία της λέξης! Αν δεν αποβάλλουμε τα άσχημα συναισθήματα πώς θα απολαύσουμε τα όμορφα;