Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που σε σκοτώνει. Μέσα από αυτήν γινόμαστε απόμακροι, περίεργοι και όλα μας ενοχλούν.
Η μοναξιά σκληραίνει τον άνθρωπο. Χρειάζεται δύναμη ψυχής για να την καταπολεμήσεις και να βγεις έξω από αυτήν. Βοηθούν βέβαια οι θετικές σκέψεις και η πίστη στον εαυτό μας ότι αξίζουμε και ίσως τότε τα καταφέρουμε. Υπάρχουν όμως και άτομα που έχουν συμβιβαστεί με τη μοναξιά τους, έχουν μάθει να ζουν μαζί της και δεν επιθυμούν να την αποχωριστούν.
Η μοναξιά
Πολλοί είναι οι λόγοι που συμβάλλουν στο να νιώθουμε μοναξιά:
1. Ένας χωρισμός μας οδηγεί στη θλίψη και κατ’ επέκταση στη μοναξιά
Εάν η απόρριψη έχει προέλθει από το ταίρι μας, τότε είναι που νιώθουμε ενοχές, θεωρώντας ότι είμαστε εμείς υπεύθυνοι για ότι συνέβη, με αποτέλεσμα να καταρρακώνεται η ψυχολογία μας.
2. Όταν χάσουμε από τη ζωή ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, κλεινόμαστε στον εαυτό μας και κάθε ημέρα είναι ένα πένθος για εμάς
Βιώνοντας μια τέτοια κατάσταση, δεν έχουμε διάθεση για τίποτα, παραμελούμε τον εαυτό μας και μας κατακλύζουν φοβίες. Διανύουμε το στάδιο της μελαγχολίας, διακόπτοντας τις επαφές με τους φίλους μας και βρίσκουμε παρηγοριά στην τηλεόραση ή σε έναν υπολογιστή.
3. Υπάρχει και η περίπτωση να είμαστε μέλη μιας οικογένειας ή μιας ομάδας και παρόλα αυτά να αισθανόμαστε και πάλι μόνοι
Αυτό μπορεί να συμβαίνει πιθανότατα γιατί δε θα εισπράξαμε αγάπη από τα άτομα αυτά ή δε θα μας είχαν σταθεί όταν τα χρειαζόμασταν, με αποτέλεσμα να νιώθουμε προδομένοι βρίσκοντας καταφύγιο στη μοναξιά.
Η μοναχικότητα
Στην αντίπερα όχθη έχουμε τη μοναχικότητα. Η μοναχικότητα είναι ένα συναίσθημα που σε ανεβάζει, που υπάρχει γιατί το αναζητούμε εμείς οι ίδιοι και το βάζουμε στη ζωή μας με ευχαρίστηση.
Στη μοναχικότητα είμαστε εμείς και ο αληθινός, πραγματικός, καλός εαυτός μας. Ζώντας μέσα σε αυτή, γινόμαστε πιο δυνατοί, λιγότερο μίζεροι και εάν και είμαστε και πάλι μόνοι το απολαμβάνουμε.
Διευρύνονται οι πνευματικοί μας ορίζοντες, ανακαλύπτουμε πράγματα για τον εαυτό μας που δεν τα γνωρίζαμε και ο εσωτερικός μας κόσμος γίνεται πιο όμορφος και πλούσιος. Γνωρίζουμε καλύτερα την ψυχή μας και είμαστε πιο ελεύθεροι.
Αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο για εμάς, καταγράφουμε τις σκέψεις μας, βελτιωνόμαστε και όλα αυτά συντελούν σε μια πιο ήρεμη και γλυκιά συνύπαρξη με εμάς τους ίδιους. Μα και εάν συμβιώνουμε, πάλι μπορούμε να ζούμε τη μοναχικότητά μας.
Η μοναχικότητα δε λειτουργεί εις βάρος του συνόλου. Μπαίνουμε σε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης, οι κεραίες μας έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια αντίληψης, εμπνεόμαστε από απλά, μικρά πράγματα που μέχρι πριν μας ήταν εντελώς αδιάφορα, επικεντρωνόμαστε σε αυτά και τα μετατρέπουμε σε πηγές δημιουργίας, βγάζοντας προς τα έξω τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες. Η μοναχικότητά μας μπορεί να αποδοθεί παραστατικά μέσα από ένα ποίημα που θα γράψουμε ή αποτυπώνοντας την σε έναν πίνακα ζωγραφικής που θα σχεδιάσουμε.
Είναι καθαρά δική μας επιλογή να της επιτρέψουμε να εισβάλλει στη ζωή μας. Εξάλλου δε νιώθουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες, για αυτό και ο καθένας από εμάς είναι ξεχωριστός με τη δική του μοναδική προσωπικότητα.
Μέσα από τη μοναχικότητα, ισορροπούμε, γαληνεύουμε και περνάμε σε μια άλλη διάσταση εσω-πραγματική, βαθιάς αναζήτησης και ανακάλυψης κρυμμένων πολύτιμων θησαυρών.