Όλοι θεωρούμε πως έχουμε φίλους, απλούς αλλά συνήθως κολλητούς. Πως θα είναι συνέχεια δίπλα μας και για πάντα σε όλα όσα μας συμβαίνουν ή θα μας συμβούν. Τρέλες, ξενύχτια, πλάκες τα πάντα. Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή μας όμως, συνήθως οι δυσκολότερες (ένας χωρισμός ή ακόμη και ένας χαμός ενός οικείου προσώπου) και εκείνη την στιγμή που πραγματικά χρειάζεσαι ένα φίλο σου καλό (που λέει και το άσμα) να ‘’πιαστείς’’, δεν υπάρχει κανείς.
Εκεί είναι που ξεκινά η αναζήτηση των αιτιών: γιατί ποτέ κανείς δεν είναι κοντά μου, τι τους έχω κάνει και με αγνοούν, γιατί, γιατί, γιατί… Πριν ξεκινήσεις τις ερωτήσεις και αφού βεβαιωθείς πως εσύ δεν έχεις κάνει κάτι ώστε να φταις κάτσε και σκέψου αν οι άνθρωποι που έχεις στην ζωή σου είναι αυτοί που πραγματικά χρειάζεσαι και που σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα.
Αν οι φίλοι σου είναι αυτοί που απλά θα σε θυμηθούν όταν δεν έχουν ζόρια ή όταν δεν έχουν ένα άτομο να πιούνε καφέ και φυσικά όταν εσύ τους χρειάζεσαι ποτέ δεν σηκώνουν το τηλέφωνο ή είναι πάντα απασχολημένοι, τότε λυπάμαι αλλά αυτοί είναι απλοί γνωστοί.
Εάν όμως χρειαστείς βοήθεια από κάποιο φίλο σου και έχει πάντα λίγο χρόνο για εσένα (ακόμη και στα κλεφτά) όταν είναι στη δουλειά ή όταν τον πάρεις τηλέφωνο στις 4 η ώρα το πρωί.., αυτοί είναι πραγματικοί φίλοι και τότε ίσως θα πρέπει να επαναπροσδιορίσεις τις επιλογές σου.
Και να θυμάσαι, σημασία δεν έχει που σε πετυχαίνουν οι ωραίες στιγμές αλλά με ποιους τις μοιράζεσαι…
Συντάκτρια: Μαρία Σοφία Καστανίδου