Έχεις διαβάσει τόσα άρθρα σχετικά με την αγοραφοβία. «Είναι το άγχος του ατόμου να βρεθεί σε χώρους και καταστάσεις από τις οποίες θεωρεί ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα έγκαιρης διαφυγής σε περίπτωση που εμφανίσει συμπτώματα πανικού, δεν θα λάβει βοήθεια από ένα αξιόπιστο πρόσωπο και θα βρεθεί σε μία κοινωνικά δυσάρεστη κατάσταση» μπλα μπλα μπλα και από μέσα σου έλεγες «Αχ την κακομοίρα..Βέβαια αυτά συμβαίνουν σε αδύναμους, ανασφαλείς ανθρώπους κάτι που εγώ δεν είμαι άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.»
Μέχρι που έρχεται μια μέρα όπου ένα άσχημο μεν ασήμαντο δε σκηνικό σε βρίσκει συναισθηματικά ευάλωτη και… αυτό ήταν! Ξαφνικά αρχίζεις να νιώθεις άνευ λόγου και αιτίας ζαλάδες, ταχυκαρδίες, αίσθηση λιποθυμίας και άλλα πολλά περίεργα συμπτώματα.. Σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι τι μπορεί να προξένησε όλο αυτό για να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι κάτι σωματικά δεν πάει καλά. Τρέχεις λοιπόν στον κοντινότερο γιατρό περιμένοντας να επιβεβαιώσει την σιγουριά σου ότι είναι λόγο κούρασης (άντε και λόγω χαμηλού σιδήρου..έχουμε και μια κληρονομικότητα!). Με έκπληξη και μια μικρή δόση φόβου ακούς το μόνο που δεν περίμενες.. «Υγιέστατη!!»
Έντρομη (και μετά από λίγο ψάξιμο στο internet..) συνειδητοποιείς ότι τα συμπτώματα σου δεν απέχουν και πολύ από τις «κακόμοιρης» κοπελίτσας που έβαζε στον εαυτό της την ταμπέλα «αγοραφοβική». Και τώρα ξεκινάει ο Γολγοθάς σου..
Η αρχή και οι ψυχικές ανησυχίες
Πρώτο στάδιο (και ίσως το πιο δύσκολο), να παραδεχτείς ότι οι ψυχικές σου ανησυχίες έχουν βαλθεί να σε τρελάνουν και ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα περίεργο παιχνίδι του μυαλού.. Όχι δεν φταίει η φεριτίνη που έχει αγγίξει τον πάτο, ούτε το αφεντικό με τις υπερωρίες που σε έχουν ταλαιπωρήσει σωματικά.. Όσο πιο γρήγορα το παραδεχτείς τόσο πιο εύκολα θα το ξεπεράσεις.. Άσε που θα γλιτώσεις και ένα σωρό λεφτά από καρδιολόγους, παθολόγους, γυναικολόγους, ενδοκρινολόγους και πολλές ακόμα ειδικότητες από τις οποίες περιμένεις να ακούσεις «Ναι κοπέλα μου φυσικά και έχεις %$#^%$#^%& (δεν σε ενδιαφέρει και τόσο τι αρκεί να υπάρχει) που δικαιολογεί όλα αυτά που νιώθεις».. Δεν έχεις ΤΙΠΟΤΑ.. Πάρτο απόφαση και προχώρα στο… επόμενο στάδιο..
Δεύτερο στάδιο
Και είναι η στροφή..στην ψυχολογία! Δεν εννοώ φυσικά ότι γίνεσαι μόνιμος επισκέπτης του τμήματος «Ψυχολογία» στην κοντινότερη βιβλιοθήκη απλά προσπαθείς να εξηγήσεις αυτά που το μυαλό σου αρνείται να δει.. Αρχίζεις τις ρητορικές ερωτήσεις του στυλ «Όλα αυτά τα δημιουργεί το μυαλό? Και η ζαλάδα που νιώθω? Και η αδυναμία? Κι αυτά στο μυαλό? Μα πως είναι δυνατόν? Αφού ΝΙΩΘΩ.. δεν σκέφτομαι.. Κι αν είναι στο μυαλό μου , δεν μπορώ να το ελέγξω? Μα καλά χαζή είμαι? Όχι δεν γίνονται αυτά.» Το χειρότερο είναι ότι περιμένεις από ένα άψυχο βιβλίο να σου δώσει τις απαντήσεις και μάλιστα να είναι αρκετά ικανοποιητικές. Σε αυτό το στάδιο δεν μπορείς να ελέγξεις πια το μυαλό σου, έχεις παραδοθεί σε μια αυταπάτη του.. Βλέπεις το κακό να έρχεται και μένεις αμέτοχη λες και δεν θέλεις να το αποτρέψεις..Η δικαιολογία : Δεν μπορώ! Πόσο άσχημο είναι να βλέπεις την ζωή σου να καταστρέφεται στη καλύτερη ηλικία των 25 επειδή σου έχει καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα ότι οπουδήποτε μακριά από το σπίτι σου θα ζαλιστείς, θα λιποθυμήσεις και κανένας δεν θα είναι εκεί να σε βοηθήσει.. Κι μετά αρχίζεις τα κλισέ τύπου «Αν δεν το έχεις ζήσει δεν καταλαβαίνεις» Συμφωνώ αλλά… που είναι αυτή η δυνατή και γεμάτη αυτοπεποίθηση γυναίκα που ΗΣΟΥΝ για να αποδείξει την δύναμη της?? Εσύ που ήσουν η ψυχή της παρέας, που δεν έλεγες ποτέ όχι σε καμία έξοδο, που το τηλέφωνο σου χτυπούσε ασταμάτητα και αναγκαστικά απέρριπτες προτάσεις επειδή δεν προλάβαινες..τώρα να τις απορρίπτεις επειδή φοβάσαι?? Ξαφνικά σκέφτεσαι πως θα είναι στην καφετέρια, αν θα έχει κόσμο, αν θα έχεις άμεση πρόσβαση στην έξοδο σε περίπτωση που ζαλιστείς (με μαθηματική ακρίβεια θα ζαλιστείς αφού το σκέφτεσαι συνεχώς), αν θα κάτσετε πολύ ώρα, πως θα γυρίσεις σπίτι, αν θα μείνεις καθόλου μόνη σου και άλλα σχετικά. Βλέπεις τη ζωή σου να καταστρέφεται, κάθε σου χαρά να γίνεται αναγκαίο κακό και εσύ απλά παρακολουθείς την πτώση κατά βάση αμέτοχη, ίσως και με μερικές στιγμές θυμού με τον εαυτό σου που το επιτρέπεις όλο αυτό.
Στάδιο της δράσης
Επόμενο στάδιο..ώρα για δράση! Κάτι πρέπει να κάνεις να σταματήσεις αυτό το καθημερινό μαρτύριο. Πας σε ψυχίατρο? Παίρνεις χάπια? Έχεις μήπως άλλη επιλογή? Ίσως ναι..Τι θα έλεγες για αρχή να κάνεις μια προσπάθεια μόνη σου? Να αποδείξεις σε όλους και πάνω από όλα στον εαυτό σου ότι δεν είσαι ανασφαλής, δεν είσαι αδύναμη, δεν είσαι όλα αυτά που κορόιδευες..Εσύ κυριεύεις το μυαλό σου, εσύ το ελέγχεις, εσύ το καθοδηγείς! Δεν είναι θέμα υγείας αυτό το έχεις πλέον αποδεχτεί..Πρέπει λοιπόν να αντιδράσεις, το χρωστάς στον εαυτό σου για το κακό που του έκανες αυτό το διάστημα. «Δράση- αντίδραση» Έτσι δεν λένε? Αντέδρασε λοιπόν στο φόβο κάνοντας αυτό ακριβώς που φοβάσαι. Φοβάσαι να πας σινεμά? Διάλεξε μια ωραία ταινιούλα που θα ήθελες να δεις, σκέψου τις αμέτρητες φορές που είχες πάει στο παρελθόν, πόσο λάτρευες να περνάς εκεί τις Παρασκευές τα βράδια με τη συντροφιά των ποπ κορν και κάντο! Μόνη σου ή με παρέα, δεν έχει σημασία απλά τόλμησε! Φοβάσαι το πολυσύχναστα εμπορικά? Ευκαιρία να πας μια βολτίτσα με την φίλη σου για shoppingtherapy! Σκέψου ότι ήταν μια από τις μεγαλύτερες χαρές σου, τι έγινε τώρα? Την δεύτερη φορά θα είναι καλύτερα, την τρίτη ακόμα καλύτερα, την τέταρτη θα αρχίσεις να το απολαμβάνεις ξανά.. Φοβάσαι τις καφετέριες με ουρά αναμονής για να βρεις τραπέζι? Απορείς με τον εαυτό σου πως το έκανες τόσο καιρό και το δικαιολογείς λέγοντας πως το θεωρείς πια ανούσιο να περιμένεις για να πιεις έναν καφέ?? Φθηνές δικαιολογίες..Οι κολλητές σου (που υποθέτω ότι σε έχουν χάσει τελευταία) θα χαιρόντουσαν πολύ αν πίνατε πάλι μαζί το καθιερωμένο καφεδάκι σας.. Είναι τραγικό να βλέπεις τις απλές καθημερινές σου συνήθειες να γίνονται απειλές..ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ!! (Αν μόνη σου δεν βρίσκεις τη δύναμη..μια επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο δεν έβλαψε κανέναν! Σίγουρα θα ακούσεις μια εκδοχή που δεν είχες μέχρι τώρα σκεφτεί.)